Kriskras hangen de slingers over het podium, om te benadrukken dat het in godsnaam wel gezellig moet blijven. Maar hoezeer Sander van Opzeeland het ook probeert, nergens wordt het een feestje dat nog lang in het geheugen zal blijven hangen. Het materiaal is daarvoor simpelweg te karig en te weinig een geheel.

Het is Sander van Opzeeland (1969) helaas niet gelukt een programma te maken dat iets toevoegt aan het Nederlandse cabaret van dit moment. In de basis gaat het eigenlijk al mis, want in vorm en inhoud had hij betere keuzes kunnen maken. Bijvoorbeeld door een spanningsboog aan te brengen in plaats van losse flodders van anekdotes en rommelige overgangetjes. Ook doet hij een verwoede poging om wat grotere thema’s aan de kaak te stellen, maar daarbij is de uitwerking weinig origineel.

Van Opzeeland rept over ‘deze angstige tijden’, waarover best de nodige grappen te maken zijn. Dat valt echter tegen. Heel even stipt hij de politiek aan, maar daarbij komt hij niet verder dan Mark Rutte en Jesse Klaver op een voorspelbare manier af te kraken. Verder is het pijnlijk om te zien dat zijn grap over racisme en zwarte pieten doodvalt met een vergelijking tussen feministen en buitenlanders. Ook een grap over een agressieve tramreiziger krijgt een slappe punchline. Wanneer het over religie gaat, komt er een liedje over Satan en daarmee is de kous af.

Bovendien mag Van Opzeeland kritischer zijn op originaliteit. Het bashen van reaguurders op Facebook kennen we nou wel en is anno 2016 niet echt verheffend meer. Wanneer een geruchtmakende tweet van Gerard Joling over de dood van Prince aan de orde komt, weet Van Opzeeland daar geen rake grap van te maken. Een gemiste kans. Daarbij komt dat hij in staccato zinnen spreekt, af en toe licht mijmerend, alsof hij thuis aan het oefenen is.

Dat zou nog te compenseren zijn met opzienbarende, vernieuwende inzichten waarbij je telkens op het verkeerde been wordt gezet of die stof tot nadenken geven. In plaats daarvan is er een matig uitgewerkte imitatie van clown Bassie en grappig bedoelde taferelen met een deurverkoper van Ziggo of bij de plaatselijke drogisterij. Die kleine leefwereld past goed bij een avond comedy in Toomler, waar in vijftien minuten een aaneenschakeling van dergelijke grappen usance is. Maar voor een onderhoudend cabaretprogramma van vijf kwartier kan Van Opzeeland beter terug naar de schrijftafel. Hij is slim genoeg om onder de oppervlakte te duiken en met een strak, overtuigend programma te komen.

Foto: Govert de Roos