Vijf nieuwe stukken staan in Krisztina’s Keuze 2, het programma dat choreografe Krisztina de Châtel samenstelt en waaraan zij haar naam heeft verleend om jong talent onder de aandacht te brengen. De invalshoeken voor de solo’s, duetten en een trio ogen verschillend, toch zijn er ook terugkerende thema’s als verbinding zoeken en communicatie in zeer uiteenlopende artistieke vertalingen in te vinden.

Sabine Molenaar opent het programma sterk met A Moment. Molenaar vraagt zich af wat er gebeurt als je je ogen en oren sluit, en projecteert haar innerlijke ervaringen in haar bewegingen. Molenaar kan haar lichaam schijnbaar moeiteloos in iedere vorm manoeuvreren. Ze verandert continu, haar bewegingen zijn zo organisch dat ze een natuurlijk verloop lijken te hebben. Gekleed in een gladde, zwarte jurk verplaatst ze zich over de zwarte vloer.

Waakzaam is de staat waarin zij aanvankelijk verkeert, wat leidt tot onverwachte, schichtige bewegingen. Gaandeweg verandert haar beleving om naar het einde toe een gewichtloos evenwicht te suggereren als zij met haar buik op de vloer en haar ledematen in de lucht zwevend of vliegend in de ruimte opgaat. In haar dans is Sabine Molenaar onnavolgbaar en volkomen vrij, ieder vorm van herkenning of verwachting is losgelaten. Ze weet je als performer en maker zo te fascineren dat je er als toeschouwer volledig in meegaat, ondanks dat haar ogen gesloten zijn.

Het daaropvolgende Coexist van Konstantinos Kranidiotis is een duet dat de onderlinge verhouding tussen een man en een vrouw onderzoekt. Helaas zijn de keuzes voor het bewegingsmateriaal en muziek weinig verrassend.

Net als in de voorstelling Hashtag (2016) die Loïc Perela kortgeleden toonde, volgt de choreograaf in Voice: Offering, zijn nieuwe stuk voor drie vrouwen, consequent een concept. De bewegingen van de drie vrouwen zijn eenvoudig – ze wiegen voornamelijk heen en weer, soms alleen, soms samen op een vuurrood vierkant op de vloer. Hun meerstemmig geneurie klinkt als een mantra. Maar van vervoering is geen sprake, daarvoor blijft Voice: Offering te afstandelijk.

Exhibition van Connor Schumacher is verfrissend. In korte sequenties gaan Schumacher en Majon van der Schot krachtmetingen aan, in een ‘Jane Fonda meets The Met’. Genummerd als ‘exhibitions’ worden korte scènes in een door de fitness cultus doordrenkte taal gedanst.

De microfoon voor op het toneel in Vilain van Kiyan Khoshoie straalt een macht uit die de danser verlamt. Het is de hekkensluiter van Krisztina’s Keuze 2. Ook hier is de stem minstens zo belangrijk als de beweging, maar Khoshoie geeft een meer boeiende en uitgesponnen interactie tussen beide in de uitwerking van zijn solo.

Foto A Moment: Robert Benschop