‘Huis, huis’, roept een peuter in de zaal. Hij herkent het spel van de twee dansers die ieder in een hoek van het speelvlak hun eigen bouwwerk van kokers maken. Met twee dansers, sfeervolle muziek en een berg kartonnen kokers in allerlei formaten, zet choregraaf Gaia Gonnelli een oogstrelend kunstwerkje voor tweeplussers neer.

In een landschap van piepkleine, levensgrote, ultrakorte en ellenlange kokers gaan dansers Niels Weijer en Bryan Atmopawiro op ontdekkingstocht. Ze bouwen er een huis, een bos of een speeltuin van en breken het even later weer af. Ze kijken door een koker als door een verrekijker, rollen met lange kokers als golven over de grond of rennen rond als honden met een bot in hun mond. De dansers bewegen met de mimiek en motoriek van kinderen die voor het eerst samen spelen en dat doen ze heel geloofwaardig.

De Italiaanse choreograaf Gaia Gonnelli specialiseerde zich met haar stichting Dadodans in dans voor de allerjongsten. Na Kleur en Ondersteboven is Kokers haar derde peuterproductie in coproductie met Dansmakers. De bewegingstaal is een mooie mix van moderne dans en de alledaagse bewegingen van spelende peuters die de wereld ontdekken en alles voor het eerst zien. De voorstelling heeft geen tekst maar de dans spreekt voor zich en de spanningsboog is helder. De onbevangen gedanste scènes van de nieuwsgierige vriendjes zijn herkenbaar voor de jonge kinderen in de zaal. Ze zitten op het puntje van hun stoel en babbelen enthousiast mee als er weer een bouwwerk omvalt: ‘Nu moet je alles weer opruimen!’

Toch blijft de voorstelling pure dans en daarmee laat Gonnelli een eigen stijl zien in het peutertheater. Tweeplussers zien nog geen verschil tussen fantasie en realiteit en ze hebben geen idee van theatercodes. Ze reageren primair op wat ze zien: ze kunnen volledig in de voorstelling opgaan maar ook even snel weer afhaken. De choreografie van Gonnelli houdt hun aandacht zonder verhaal of dialogen voortdurend vast.

In de sfeervolle muziek van Wiebe Gotink klinken geluidseffecten door, zoals stromend water en rinkelende belletjes. De vertragingen en versnellingen zijn goed getimed en houden de spanning erin. Naar het einde toe klinkt de muziek steeds vrolijker en springen en draaien ook de dansers uitbundig om en over elkaar heen. Aan het slot mogen de peuters zelf het podium op om te spelen in het landschap van kokers en hun enthousiaste spel laat zien hoe aandachtig ze hebben gekeken. Het levert een oogstrelend beeld op van spelende mensjes in een kartonnen landschap. Kokers is een totaalkunstwerkje waarin alle elementen perfect samenvallen.

Foto: Saris & den Engelsman