Gerard gaat naar Frankrijk, want daar heeft hij een huisje gekocht. Via internet, zonder het ooit echt gezien te hebben. Alleen wat online foto’s dan. Je voelt ‘m al aankomen: het Franse huisje is een bouwval waaraan heel wat moet gebeuren. Hebben Gerard (Alfred van den Heuvel) en zijn schoonzoon Sinan (Gürkan Küçüksentürk) lekker een voorstelling lang de tijd om daar een mooie bistro van te maken. Zie daar: het plot van Kinderen geen bezwaar, een theaterbewerking van de VARA-komedie die vorig jaar afliep. 

De trouwe kijker kan opgelucht ademhalen: er is weinig veranderd voor Gerard en aanhang, ook al speelt het verhaal zich dit keer af in La France en is het worstelen met de taal. Haye van der Heyden schreef het scenario en regisseerde. Ook speelt Anne-Mieke Ruyten, naast Van den Heuvel en Küçüksentürk, één van de hoofdrollen als echtgenote Maud. Al staat Ruyten niet écht op de planken: zij is alleen te zien op vooraf opgenomen filmpjes. Maud skypt met haar man of het publiek. Op een beeldscherm boven het toneel legt ze bijvoorbeeld uit waarom mensen als mandarijnen zijn. Komische interrupties zijn het. Verder heeft Zeg ‘ns aaa-actrice Kiki Classen een gastrol, als zichzelf.

De renovatie van het huisje gaat gepaard met allerlei ongelukjes en aanvaringen. Een knappe Franse buurvrouw (Renée van Wegberg) pakt de klussende mannen onmiddellijk in, terwijl zij haar totaal niet kunnen verstaan. Dat zorgt natuurlijk voor heel wat hilariteit. De personages zijn karikaturen en complexe narratieve structuren hoef je niet te verwachten. Kinderen geen bezwaar is ‘what you see, is what you get’. Dat was op tv zo, dat is op het toneel niet anders.

Maar de dialogen zijn fris en het enthousiasme van de acteurs werkt aanstekelijk. Vol overgave walsen en rennen Van den Heuvel en Küçüksentürk over het podium. Bovendien is Van der Heydens tekst zelden plat. In een genre dat drijft op herkenbaarheid (daar zit de lach) wordt vaak gestrooid met clichés. Het risico: voorstellingen die zich verdringen rond gelijksoortige onderwerpen, zoals het ouderschap, en daar vervolgens allemaal dezelfde dingen over roepen. Kinderen geen bezwaar gaat de clichés niet volledig uit de weg, maar speelt knap met de verwachtingen van het publiek. En uiteindelijk schiet je dan in de lach – en daar gaat het om bij Kinderen geen bezwaar.

Foto: Roy Beusker