Een vlakke hand, de palm naar beneden gericht, gaat van links naar rechts. Ogen tasten de toeschouwers op de tribune af. Met het witte overhemd, de grijze broek, zwarte lakschoenen en strak opgestoken haar dat een kort kapsel met kuif suggereert, plaatst de performer zo nu en dan een enkele, weloverwogen beweging.

Het toneel is kaal, een uitgelichte rechthoek op de vloer markeert de bewegingsruimte tijdens de voorstelling It’s going to get worse and worse and worse, my friend van Lisbeth Gruwez waarin het geluid de belangrijkste omgevingsfactor is. Door de fragmentarische klanken van een snaarinstrument en een piano klinken flarden van vage stemgeluiden, die als een echo aanzwellen en wegebben. Armen in wanhoop ten hemel geheven, handen die naar het hoofd grijpen. Met precisie en elegantie worden de bewegingen even later aan elkaar geregen tot organische frasen. Langzaam maar zeker wordt het tempo verder opgevoerd, totdat de performer zich uitgeput vooroverbuigt om op adem te komen.

Vanaf het begin is de voorstelling intrigerend. Zowel de verschijning van de performer als de dans en het geluidsdecor roepen van meet af aan vragen op. Is het een man of een vrouw die daar op het toneel staat? Welke betekenis hebben de bewegingen die zo nadrukkelijk worden uitgevoerd?

Als in het tweede deel de losse bewegingen aan de woorden op de geluidsband worden gekoppeld, ontstaat er door een zorgvuldige opbouw verstaanbare taal. ‘We have not made any advancement at all’ en ‘It’s going to get worse and worse and worse, my friend’ – het zijn woorden van de ultraconservatieve Amerikaanse televisiepredikant Jimmy Swaggart. Choreografe en danseres Lisbeth Gruwez nam een donderpreek van de dominee als uitgangspunt voor haar solo, waarin zij op intelligente wijze de macht van de taal tot op het bot ontleedt. Zij plaatst haar bewegingen trefzeker en daagt haar publiek uit als een torero die zich gesterkt voelt door zijn gekozen strategie om de stier te overmeesteren.

Gruwez trekt de toeschouwers dan ook moeiteloos mee in haar zorgvuldig uitgesponnen relaas en weet zich opnieuw te manifesteren als de intrigerende choreografe en danseres van wie we in Nederland hopelijk nog veel gaan zien.