Samen met Studio 52nd creëerde Wunderbaum een voorstelling met jongeren uit de jeugdzorg. Inside out is een ontwapenende voorstelling, die een kijkje geeft in hun levens en het leven in de besloten instelling. Gevoelens, verlangens en fantasie worden vorm gegeven in zelfgeschreven teksten, die worden opgevoerd samen met de drie acteurs van Wunderbaum.

Na de gezongen introductie op het project door Wunderbaum acteur Matijs Jansen sommen de acteurs hun vragen op, want wie werkt hier met wie? De scène weerspiegelt de eerste ontmoeting tussen de beide acteursgroepen, Wunderbaum versus de jongeren. Heb je een geliefde en wat is je lievelingsstandje? Natuurlijk zijn sommige van die vragen recht voor de raap en krijgen we ook een kijkje in het privéleven van de Wunderbaum-acteurs. Dat Maartje Remmers single is maar wel een eigen auto heeft doet er namelijk toe en ook dat Walter Bart binnenkort vader wordt.

Inside out bestaat uit een reeks opeenvolgende scènes, achter op het toneel staan ze keurig opgesomd op de bordezel. Slechts een paar dagen heeft Wunderbaum met de jongeren gewerkt. Voorafgaand aan die ontmoeting volgden de jongeren spellessen en schreven ze teksten samen met een ‘buddy’. Dat alles allemaal onder begeleiding van Studio 52nd, een kleine organisatie die naar haar New Yorkse voorbeeld al vier jaar met kwetsbare jongeren werkt. Twaalf jongeren begonnen aan het theaterproject. Zes van hen spelen uiteindelijk mee, anderen vielen af in het proces naar de voorstelling.

Die voorstelling beschrijft ook hun situatie in De Koppeling, een besloten (liever dan gesloten) instelling waar de jongeren zes tot negen maanden verblijven en zij op weg naar een nieuw leven een strak schema naleven waarin elk moment van de dag vaststaat. De beslotenheid van deze instelling wordt letterlijk vorm gegeven door de luxaflex, die een van de ruimtes op het toneel afbakent. Allemaal hebben ze een complex verleden met drugs- en alcoholgebruik, criminaliteit, loverboys, huiselijk geweld, pleeggezinnen, jeugddetentie of psychologische problemen achter de rug. Aan het eind van Inside out wordt die lange lijst nog eens demonstratief opgesomd, maar wie wat precies heeft meegemaakt onthult de voorstelling niet. Liever boort Inside out hun potentie aan.

Die potentie uit zich onder andere in de gevatte en repetitieve rap: wat is het nut van een nietsnut? ‘Een oude vrouw beroven en erachter komen dat het je oma was,’ luidt een van de antwoorden. Gevoelige gedichten worden door Maartje Remmers in ravenpak voorgedragen en ook voert het ensemble de zelfgeschreven eenakters van de jongeren op. ‘Jij bent droog man.’ ; met humor en relativering wordt dit alles gebracht. Maar er is ook ernst, bijvoorbeeld in de monoloog van Eline Loomans, een maakster en speelster die door Wunderbaum aangetrokken werd en ook regisseert voor Theatergroep STUT. ‘Sommige jongeren,’ zegt ze, ‘worden in de Koppeling beschermd tegen zichzelf, andere jongeren tegen hun omgeving. Alsof je Tony Montana bij Amy Winehouse zet en ervan uitgaat dat ze er allebei beter van worden.’

Hoe explosief sommigen van de jongeren zijn illustreerde vooral de nazit. Menig bekende in het publiek werd demonstratief doodgeknuffeld. Het is wonderlijk met welk tempo Wunderbaum zich in het vierjarige project The New Forest door het maatschappelijke woud beweegt. Vorige week nog voerde Wunderbaum de voorstelling Hospital op in Rotterdam samen met John Malpede’s gezelschap LAPD (Los Angeles Poverty Department), dat terwijl het gezelschap ook nog repertoire speelt. Veel is te danken aan de goede specialisten die het gezelschap aan zich weet te binden, in die zin werkt The New Forest als een olievlek.

Foto: Richard van Herwaarden