De weg naar Huis is mysterieus. Je meldt je aan voor de voorstelling, kort daarvoor krijg je een adres waar je je moet melden, daar krijg je de sleutel naar weer een andere plaats en dan zit er niets anders op om je over te geven aan de gebeurtenissen die volgen. Theater in zijn verrassendste vorm. Wie eruit komt, hoort bij een select groepje insiders.

Huis is een unieke eenpersoons theaterervaring. Dat de voorstelling, als je die zo mag noemen, in première ging tijdens Motel Mozaïque is geen toeval: het festival heeft een abonnement op genre- en grensoverschrijdende, buitenissige evenementen. Intussen kun je ook verdedigen dat er niets zo alledaags is als wat er in Huis gebeurt.

Het idee van de voorstelling kwam van regisseuse Suze Milius (1986). Ze studeerde aan Acting International in Parijs en deed daarna de regieopleiding van de Toneelacademie Maastricht. Nederland kent haar inmiddels van voorstellingen als De familie Mansøn bij Orkater/De Nieuwkomers en de geprezen solo Turing van Lowie van Oers. Samen met regisseur Stefan Jakiela begon ze het kunsteninitiatief House Crying Yellow Tears in Brussel, dat samen met Productiehuis Rotterdam de voorstelling produceert.

En dan. Over Huis kun je geen traditionele recensie schrijven – wie bij de gelukkigen hoort die de voorstelling nog kunnen zien, begrijpt na afloop waarom. Zet uw zintuigen en uw zin voor avontuur open, betreed het parallelle universum dat Suze Milius voor u heeft georganiseerd, laat me u voorspellen dat iedereen die erbij betrokken is een verrassend sterke rol in het geheel speelt en u iets gaat beleven waar u nog heel wat feestjes mee vooruit kunt, verwonder u over wat theater ook kan zijn en laat voor deze ene keer de sterren spreken.