Het Nationale Ballet gaf met het Gala de aftrap voor het nieuwe seizoen. Wie zich volledig aan de balletkunst wijden – nu en in de toekomst – werd bij aanvang van de avond zichtbaar gemaakt: van de jongste aanwinst van de Nationale Balletacademie – negen jaar oud – tot de meest ervaren solisten, allen gaven acte de présence tijdens het Grand Défilé.

Drie danskunstenaars stonden met name in de schijnwerpers tijdens het Gala. Eerste solist Artur Shesterikov ontving op basis van de in het afgelopen dansseizoen geleverde kwaliteiten de Alexandra Radiusprijs 2016. Het was een jaar waarin vooral veel mannen uitblonken, volgens de jury. Eerste soliste Igone de Jongh danst inmiddels twintig jaar bij het gezelschap. Henk van Dijk maakte een filmportret waarin hulde werd gebracht aan de ballerina. In contrast met haar veelvuldig bezongen sterrenstatus in de speech van artistiek directeur Ted Brandsen en sommige commentaren in de documentaire stond de ingetogen, maar daardoor niet minder emotionele uitvoering van De Jongh zelf op het toneel in een fragment Hans van Manens Kammerballett. Daarmee overtrof zij alles wat eerder over haar werk gezegd.

Mathieu Gremillet maakte een filmportret van Toer van Schayk, waarin de veelzijdigheid van de voormalig danser, choreograaf, beeldend kunstenaar en decor- en kostuumontwerper ter sprake kwam. Met de gemonteerde fragmenten werd een korte, maar boeiende terugblik gegeven op een levendig artistiek klimaat dat de grondslag vormde voor vele successen van Het Nationale Ballet. De daarop volgende wereldpremière van Toer van Schayk, het live gedanste duet Episodes van Fragmenten, verraste door de speelse intensiteit.

De ruim drie uur durende avond bestond verder uit hoogtepunten uit avondvullende balletten, uit klassiekers als La Bajadère en The Sleeping Beauty en uit hedendaags werk zoals Mata Hari. Indrukwekkend gedanst, maar losgezongen van de volledige context vooral een vertoon van virtuositeit. Elementen uit nieuwe choreografieën van jonge loten Ernst Meisner en Remi Wortmeyer werden door het programma heen geregen en de vaste waarde Balanchine ontbrak ook niet. Swingend werd de Sinatra Suite van choreograaf Twyla Tharp uitgevoerd door Anna Tsygankova en Matthew Golding. Met de bekende balletklassiekers en een keur aan muziekballetten was het Gala bovenal vol en feestelijk, van echt spannende artistieke keuzes of van enige aansluiting met de hedendaagse realiteit was helaas zeker geen sprake.

Foto: Michel Schnater