Het Houten Huis, het gezelschap  van artistiek leider Elien van den Hoek, maakt beeldend muziektheater met een vleug speels surrealisme . Onlangs vond het gezelschap een vaste plek in de basisinfrastructuur; vanaf 2013 is Het Houten Huis het nieuwe jeugdgezelschap van het noorden. Draak in huis, een voorstelling voor iedereen vanaf zes, bewijst nog maar eens dat die stap dik verdiend is.

Een forse man met opgeprikte konijnenoren, brede snor en ouderwets zwart-wit gestreept zwempak paradeert blazend op een tuba langs het grote rode gordijn. Hij sleept een kleine kar mee met daarop een drummend tijgertje in rood uniform. Het is het olijke begin van een voorstelling boordevol uitersten. Als het doek eenmaal open gaat bevinden de twee muzikanten van Draak in huis zich op het verhoogde achtertoneel. Voor hen ligt, uitgesneden in scherpe hoekige wanden van verschillende hoogtes, het huis van Tim, zijn vader en de kleine draak.

Die kleine draak, een marionet, laat zich overduidelijk zien via de deuren en kieren in het huis en staat symbool voor het gapende verdriet dat de twee langzaam uit elkaar drijft. Als vader thuis komt van zijn werk, probeert kleine Tim hem op te vrolijken met goochel- en circustrucs. Maar veel effect lijkt het niet te hebben. Tims vader treurt om de dood van zijn vrouw. Met regelmaat laat ze zich zien in de vorm van een vlinderige koorddanseres in tutu.

Circus, pantomime, poppentheater, schimmenspel en projecties; Draak in huis hanteert een potpourri van stijlen en technieken. Die overstemmen soms de werkelijke emotie in het stuk, maar zorgen ook voor het nodige kijkplezier. Een flinke huilbui leidt uiteindelijk Tims uitvlucht in. De wanden van het huis veranderen in een bos. De draak blijkt een speelse kameraad en nadat de huiskamer volledig is omgebouwd tot circus, verdwijnen de twee als schaduwen in het diepe woud achter de schermen.

Desolaat en kaal is het landschap waarin de vader op zoek gaat naar zijn zoon. Uiteindelijk vinden ze elkaar in het diepst van hun verdriet; een prachtige scène die zich afspeelt in de buik van de draak. Vanwege zijn jolige insteek is de voorstelling aanvankelijk wat vluchtig. Maar de poëtische symboliek die Van den Hoek consequent inzet, geeft  diepgang en zorgt dat alle emoties ten slotte prima op hun plaats vallen. Draak in huis jongleert met extreme theatrale elementen, maar vliegt nergens uit de bocht. Verdraaid knap is dat.

(foto:  Saris & Den Engelsman)