Na het ‘It sil heve’ uit 1985 en het ‘It giet oan’ uit 1997 hopen fans van de Elfstedentocht al bijna twintig jaar op de bevestiging dat hun tocht opnieuw mag worden gereden. Tot nu toe moest de schaatskoorts iedere winter weer worden getemperd, maar in Leeuwarden klonk gisteravond dan eindelijk het startschot. ‘It is safier!’

In regie van Romke Gabe Draaijer en Madelène van Beuzekom volgt De tocht van morgen drie generaties Elfstedenrijders. Hoofdrollen zijn er voor de 68-jarige Willem, die al drie keer meereed (Popke van der Zee), de weifelende dertiger Annet (Jannie van der Veen) en twintiger Lolke (Sjoerd Blom), die illegaal mee schaatst en meteen valt voor het meisje van de ‘Koek en Zopie’. Dwars door de avonturen van deze rijders heen, probeert tochtvoorzitter Wichard (Rienk Nicolai) hevige sneeuwval de baas te blijven.

Het eenvoudige plot is vooral het geraamte dat ruimte geeft aan spectaculaire kunstschaatsroutines, in choreografie van Florentine Houdiniere. Schaatsers uit Frankrijk, Engeland en Duitsland geven de Friese productie een internationaal tintje. Samen met een groep Nederlandse rijders schaatsen zij grote emoties en stuwen de tragiek op. Daardoor wordt het verhaal meer dan eens overspoeld door drama dat misplaatst aanvoelt. Op dat soort momenten had De tocht van morgen iets meer mogen varen op Friese nuchterheid.

Gelukkig zijn er ook prachtige scènes, waarin de rijders stug door dat grote winterkoude niets gaan, een gezicht in close-up, ijs op de wenkbrauwen, zwaar ademend. Deze momenten zijn sterk door de gelikte vormgeving – zoals ook de opening van de voorstelling. Het verloop van de tocht wordt grafisch knap in beeld gebracht en moderne elementen zijn leuk bedacht. Zo zijn er vondsten die bij de laatste tocht nog ondenkbaar waren, maar nu helemaal niet zo gek lijken, zoals incheck-poortjes in plaats van stempelposten. Dit maakt De tocht van morgen tot een sympathieke productie, die hier en daar uit de bocht vliegt– maar dat gebeurt de beste schaatsers.

Foto: Vincent Schiphorst