Het gaat zelden ergens naar tóe. Je vraagt je ook bij voortduring af waar het in vredesnaam over gáát. Waarom een sketch zomaar in het luchtledige eindigt. Maar wat, waar en waarom zijn onbelangrijk in het debuutprogramma van De Partizanen. Het gaat om de grap, de lach, de snelheid, de malle invallen, slapstick, stupide dialoogjes, teksten die niet sporen bij wat je ziet. En andersom. Dus.

Ze vormen geen cabaretduo, maar zijn ‘een beweging’, zeggen Merijn Scholten en Thomas Gast. In 2013 wonnen ze het Leids Cabaret Festival en volgens de statuten hebben De Partizanen zich ondermeer tot doel gesteld het conflict in het Midden-Oosten snel op te lossen en de Aziatische cabaretmarkt te penetreren. Een tekenfilmpje voor de Japanse liefhebbers is al gemaakt en daar kunnen we alvast van genieten tijdens deze voorstelling. Met voice over.

Hoe kun je dit theatertripje van vijf kwartier nu eens treffend samenvatten, zonder inhoud weg te geven? ‘Vroeger’…, u weet wel…, toen het cabaretlandschap nog overzichtelijk was, had je ineens een trio Rooyackers, Kamps en Kamps. Daar werd het etiket ‘zap-cabaret’ op geplakt. Theater dat bestaat uit tientallen losse flodders. Waar altijd wel iets van je gading bij zit.

Bij De Partizanen is het alsof je met je tablet op schoot zit en er voortdurend pop-upvenstertjes op je scherm verschijnen. Of weer een komisch YouTube-filmpje. Je wilt je aandacht op iets gaan richten, maar dan hacken die twee je brein weer met rubriekjes als de Vraag van de Week. Of ‘Boeken!’ met weer een debuutroman van Thomas Gast. Publieksparticipatie! Jawel! Met meerkeuzevragen als: ‘wat is je naam?’ En plop….! Daar is de verslaggever met Het nieuws van de dag, gevolgd door de persoonsverheerlijkingsrubriek van Merijn Scholten, oproepen voor de bezoekers van de Bijenkorf en allerlei smerige enge ziektes die superkut zijn. O ja…, een meezinger met aanstekers als besluit.

Het is het betere onzin-op-een-stokkie-werk, ontstaan in twee creatieve comedybreinen. Met voldoende toppertjes om de te flauwe onderdelen naar de achtergrond te duwen. Wat het niet minder jammer maakt dat er sketches tussen zitten die als een steen in een plas modder vallen. Maar ja, waar gehackt wordt vallen spaanders.

Foto: Martin Oudshoorn