Een toespraak van een politicus of een donderpreek van een conservatieve dominee, de speech heeft al tot verschillende onvergetelijke vertalingen in beweging geleid, zoals in voorstellingen van theatergroep Bambie en choreografe Lisbeth Gruwez.

Marina Mascarell, een van de drie Dansclick14-choreografen, voegt hier in haar choreografie Today your black shoes are grey een waardevolle variant aan toe. De woorden die hun weerslag krijgen in de heftige gebaren van Iván Pérez dalen als zweepslagen neer en missen hun uitwerking niet op de twee andere dansers, Mascarell zelf en Nina Botkay, die als marionetten worden gemanipuleerd. Het is een krachtig begin van een voorstelling van een choreografe van wie we hopelijk nog veel meer gaan zien. Machtsmechanismen, onderdrukking, een driehoeksverhouding, Mascarell weet telkens de vinger op de zere plek te leggen in een danstaal die vertelt, zonder te verhalen en duidt, zonder uit te leggen.

Today your black shoes are grey  is het laatste stuk van de avond van Dansclick14, een programma waarin verschillende productiehuizen de talenten van jonge choreografen bundelen en het land intrekken. Het is het zevende seizoen van Dansclick en deze editie combineert het werk van de drie voormalig NDT-dansers Iván Pérez, Amos Ben-Tal en Marina Mascarell, die hun choreografische ambities momenteel bij Korzo realiseren.

Kick the bucket betekent doodgaan, maar in de gelijknamige voorstelling van choreograaf Iván Pérez vertaalt hij dit niet letterlijk naar het podium. In hun heftige partnerwerk drijven dansers Marina Mascarell en Christopher Tandy elkaar tot het uiterste, hun verhouding voert hen van spel tot strijd, ze lijken zowel fysiek als mentaal aan elkaar vastgeklonken. Slechts op een enkel moment aanschouwt een van de dansers de ander, en hoewel nog steeds niet ver van elkaar verwijderd voelt de afstand onoverbrugbaar als de pijn van een groot gemis. Intiem, intens en overtuigend is de dans van Mascarell en Tandy onder de rijen zwarte afgietsels van verwrongen gezichten die in de lucht hangen als een hemel van dodenmaskers.

Terwijl bij Mascarell en Pérez hun onderwerpen en emoties duidelijk in de dans doorklinken en het publiek moeiteloos wordt meegetrokken in hun werelden, heeft choreograaf Amos Ben-Tal voor een compleet andere benadering gekozen. The New Work (phase 2.5) is een uitvoering van een work-in-progress waarvan de oerversie al tijdens Cadance 2011 in première ging. Verschillende dansfrasen – ingestudeerd of geïmproviseerd – wisselen elkaar af terwijl de drie dansers zelf het licht, de muziek en de dans manipuleren en zo het verloop van de voorstelling veranderen. Hoewel de opzwepende muziek en de krachtige dans de voorstelling soms vaart geven, beklijft The New Work niet. Het onvoorspelbare verloop van de voorstelling vereist een sterk samenspel waardoor de concentratie van de dansers vooral op elkaar is gericht, maar de grootste makke is het gebrek aan zeggingskracht waardoor de aandacht al gauw verslapt.

Desondanks is het programma van Dansclick14 overtuigend, door de choreografische kwaliteit, de verschillende perspectieven die het op de eigentijdse dans biedt en niet in de laatste plaats door de fenomenale dansers.

Foto: Robert Benschop