‘It’s a dark and lonesome night’, herhaalt de verteller, en dan klinkt de stilte van de nacht of regen die klatert. Het waait – er loopt een man met een kistje. In Bedtime Stories van performancecollectief Urland en Productiehuis Rotterdam speelt Thomas Dudkiewicz alle personages. Het is nacht, het begint.

In een donkere zaal, de Krijn Boon Studio bovenin de Rotterdamse Schouwburg, zit hij aan een bureautje, achter een microfoon. Dudkiewicz is een gestalte aan tafel, een stem die ieder personage een eigen geluid geeft. De vertelling laveert tussen abstracte, sferische scènes en het verhaal van Max en zijn dochter Lilly. Terugkerend element: Max, die zijn dochter verhalen vertelt voor het slapengaan (‘bedtime stories’).

Met schrijfcoach Joachim Robbrecht werkte Dudkiewicz zijn concept uit. De performance werd een Engelstalige vertelling, een auditieve ervaring waarin visuele prikkels grotendeels ontbreken. Het stemgeluid van de verteller, diep en krachtig, golft van verschillende kanten over het publiek doordat aan weerszijden boxjes zijn opgesteld. Dudkiewicz bedient daarbij zelf de omgevingsgeluiden (door Jimi Zoet en Tomas Loos): onweer bromt, een stad komt tot leven, vogels op de achtergrond, een autoradio. Dudkiewicz is de hoofdrolspeler in dit hoorspel, zijn stem omvormend tot het hoge jonge meisjesgeluid van Lilly of juist zwaar als grootvader George. In z’n eentje vlecht hij het verhaal, als een cocon, om zijn publiek. Er bestaat even niets dan die stem die een wereld wordt, het verhaal ontvouwt.

Bedtime Stories is een knap en sober opgebouwd hoorspel met Dudkiewicz als heer en meester. Zelfs als de techniek hem in de steek laat, bij de eerste voorstelling met publiek, redt hij het puur op eigen stem- en overtuigingskracht. Maar wanneer het visuele dusdanig ondergeschikt is aan het auditieve, moet de tekst wel erg sterk zijn – en daar schiet Bedtime Stories wat tekort. De dialogen worden knap uitgevoerd, maar zijn vaak wel erg alledaags. De sferische, droomachtige scènes waarin iemand een mysterieus kistje rondzeult, blijven daarentegen weer erg abstract. De charme van Bedtime Stories is de uitvoering: Dudkiewicz is simpelweg een meesterlijk verteller.