Het is 2015. Second love maakt volop reclame voor overspel, de SGP zorgt voor tegengif in de vorm van billboards. Oude Grieken en Romeinen hadden het ook druk met het onderwerp, middeleeuwers schreven erover en iets meer dan twee eeuwen geleden maakten Mozart en zijn librettist Da Ponte twee overspelopera’s. In vier dagen zetten Wunderbaum, Urland en het Ro Theater voor de Operadagen Rotterdam In Bed with Mozart in elkaar, een voorstelling over het eeuwige thema.

Het is een traditie van de Operadagen: twee uiteenlopende muziek- en theatermakers krijgen de opdracht om in een paar dagen een voorstelling te maken. In de tiende aflevering die we nu meemaken waren dat barokorkest B’Rock en het samenwerkingsverband Theater Rotterdam. Wunderbaum nam het voortouw. De groep, die gelukkig weer compleet aantrad, haalde Urland erbij en ook Sylvia Poorta van het Ro Theater haakte aan.

Wunderbaum maakte zich daarvoor even los van The New Forest, de reeks theatrale manifestaties waarin de groep de mogelijkheden voor een nieuwe samenleving belicht. Urland is bezig met een verkenning naar de impact van het internet, wat onlangs de sterke voorstelling Explorer/Prometheus ontketend opleverde. B’Rock is een uitstekend barokorkest uit Gent, dat zijn Mozarttournee met sopraan Sophie Karthäuser best even wil onderbreken voor dit luchtige intermezzo. Daar was Wolfgang Amadeus zelf immers ook niet vies van. Naast instrumentale delen en aria’s uit Le nozze di Figaro (1786) en Cosí fan tutte (1789) speelt B’Rock een stuk Praagse Symfonie, die daartussenin gecomponeerd is.

Het enthousiast en gearticuleerd spelende orkest en de zeer aangename Belgische sopraan zorgen voor een muzikale ondergrond op hoog niveau. Daartussendoor zorgen de tien acteurs voor zottigheid. Ze komen stuk voor stuk op als diva’s, verliezen her en der hun pruikjes, improviseren overexpressief bronstig flirtgedrag en proberen intussen de grenzen van het overspel af te bakenen, want ook jaloezie is van alle tijden. Wat Wine Dierickx spontane affectieve gezelligheid noemt, is voor Walter Bart reden voor stoom uit zijn oren. Een ander heeft een soort i-armband die internetbeelden op zijn onderarm kan projecteren. Als het ding op hol slaat en niet meer uitkan, verschijnt er porno op de theatermuren – zijn hitsige gedachten ook een vorm van overspel?

Sophie Karthäuser kreeg duidelijk de instructie om haar hoofd in de plooi te houden en heeft daar soms zichtbaar moeite mee. Het staat haar even gloedvolle als gemakkelijk klinkende zang niet in de weg. Uiteindelijk verschijnt Mozart zelf die haar aria heel precies meeplaybackt. Voor op het toneel wordt hij begraven in kussens. Als hij nog net een stukje boven de berg uitsteekt, duiken de andere acteurs erin. Uitstekende benen en gelukzalige gezichten zorgen voor een vrolijk einde.

In Bed with Mozart is natuurlijk een kluchtig niemendalletje met een vluchtig karakter – en was helaas maar eenmalig te zien – maar je weet nooit wat er nog komt van dergelijke samenwerkingsverbanden. Het zou ook jammer zijn als de teksten van Annelies Verbeke, met wie Wunderbaum al eerder sterk samenwerkte in Rail Gourmet, op een stoffige plank terechtkwamen.

Een vette knipoog naar het genre opera, een verrassende samenwerking tussen onverwachte partijen, en intussen muziek waaraan geen enkele concessie gedaan wordt – ook dit soort initiatieven maken van de Operadagen Rotterdam zo’n leuk, veelzijdig en interessant muziektheaterfestival.

Foto: Salih Kilic