In een ver verleden presenteerde Debby Petter Spoorloos, het nog altijd actuele televisieprogramma waarin geadopteerde kinderen op zoek gaan naar hun biologische ouders. Dat levert emotionele en ongemakkelijke ontmoetingen op, waarbij de kijker zich afvraagt: En nu? Kunnen deze vreemden nog iets opbouwen samen? Over die vragen gaat Bed & Breakfast, de nieuwe solovoorstelling van de voormalige tv-presentatrice.

In haar monoloog speelt Debby Petter een vrolijke vrouw van tegen de zestig. Liesbeth heet ze. Opgestoken haar, meisjesachtig. Toegankelijk en sociaal. Dat blijkt al bij binnenkomst als ze voor elke bezoeker aandacht en een vriendelijke babbel heeft. Leuk dat je er bent. Nieuwe jurk? Mooi hoor. Neem iets lekkers van me. Het staat ervoor. Alles gemaakt van puur natuurlijke producten. Want dat is wat de mensen willen. Ze ratelt maar door. Het leven is niet altijd gastvrij, maar Liesbeth wel.

Vrij recent is haar man overleden. Ze waren lang samen en kregen twee zonen, met wie ze een goed contact heeft. Nu runt ze een bescheiden Bed & Breakfast aan zee. Ze doet er alles aan om haar gasten zich hier thuis te laten voelen.

Zelf is dat van oudsher onbekend terrein voor haar. Ze vertelt over haar jeugd thuis, waar ze nooit echt thuis was. Katholiek milieu. Moeder depressief, vader dominant. En de kinderen waren een last, geen lust.

Gelukkig was er Ada, een oudere alleenstaande vrouw, die haar wél zag en bij wie ze als jong meisje haar verhaal kwijt kon. Haar eerste zoen, haar stiekeme sigaretjes – als een tweede moeder hoorde Ada alles aan. Tot ze verhuisde naar Antwerpen en Liesbeth op zichzelf teruggeworden werd.  Nu, jaren later, hebben ze elkaar hervonden. Ada is een vaste gast in haar Bed & Breakfast en net als Liesbeth draagt ze een groot gemis met zich mee.

Thomas Verbogt schreef een monoloog waarin het verdriet in het leven van Liesbeth gedoseerd verteld wordt. Als achttienjarig Nijmegens meisje ontdekte ze de vrijheid en de liefde. Ze raakte ongehuwd zwanger en haar vader dwong haar het kind af te staan. De zwangerschap bracht ze in ballingschap door bij vreemden. Haar dochter – dankzij een verspreking weet ze het geslacht – heeft ze nooit gezien. Maar altijd was ze bij haar. Iris, de gapende wond in haar bestaan.

Debby Petter maakt een intiem en indrukwekkend portret van deze ontheemde moeder. Door alle babbelende vrolijkheid die Petter haar karakter meegeeft, toont ze de scheurtjes en de kwetsuren die de tijd niet geheeld heeft. En vooral de vragen. Hoe ze eruitziet. Hoe het met haar dochter is. Maar op zoek is ze nooit gegaan. Angst voor een afwijzing. En vooral: hoe dan verder? Wat delen ze samen?

Net als in haar twee eerdere monologen Ik ben er nog en Gaandeweg werkt de actrice samen met schrijver Thomas Verbogt. Op basis van interviews die Petter had met een moeder en een dochter schreef hij de gefictionaliseerde tekst voor Bed & Breakfast.

Dat levert een realistisch verhaal op, dat veel drama bevat maar licht van toon is gehouden. Debby Petter speelt de vrouw naturel en genuanceerd. Het verdriet achter alle vrolijkheid maakt zij invoelbaar.

De regie van Koen Wouterse draagt daar zeer aan bij. Hij zet de actrice dicht op haar publiek. Ze zoekt contact, raakt een schouder aan en gaat op een lege plek naast een toeschouwer zitten, terwijl ze haar monoloog speelt. Daardoor krijgt Bed & Breakfast een uitzonderlijk intiem karakter. Zonder pathetiek toont Petter wat het effect is van gedwongen afstand moeten doen van je kind. Dankzij de intieme setting komt die geschiedenis extra hard binnen.

Foto: Bob Bronshoff